Sevgili okurlar… Yıllar yıllar önceydi… Biz bisikletlerimizle sokaklarda dolaşırken, Mahalle aralarında top koştururken, Kaygımız hiç yoktu. Ailelerimizin bizlerin üzerinde korkuları en fazla, Top oynarken ayağımızın burkulması, Bisiklet sürerken de, Düşüp dizimizi kanatmamızdı… Biz dizimiz kanadığında bize bağıracaklar diye korkar, Onlarda canımız yandı diye korkarlardı… Herkes yaşadığı mahallenin sokaklarını, tenha köşelerini en ücra noktasına kadar bilirdi. Sokaklarda herkes mahallenin çocuğunu tanırdı. Kapıda fazla kaldığımızda, Ya ailemize haber salarlar, ya da eve gitmemiz için bizi ikna ederlerdi… Eski binalara girer saklambaç oynardık… Mahalle arasında maçlar yapardık… Hatta bizlere babalarımızda, mahallenin büyüğü abilerimizde eşlik ederlerdi. Peki ya şimdi ne oldu. Şimdi ki çocuklarımız ne yapıyor… Sokaklarda çocuk sesleri duyan var mı? Mahalle arasında top sesleri top koşturan çocuklar gören var mı? Bunların hiç biri yok değil mi? Ben size söyleyeyim. Ne var biliyor musunuz? Apartman dairelerinde evlerinde odalarına tıkılmış ve teknolojiye esir olmuş çocuklarımız ve gençlerimiz var. Peki niye teknolojiye esir oldu biliyor musunuz? Sokaklar yüzünden… Sokaklarda kol gezen uyuşturucu maddelerin çocukların eline geçmesinin çok kolay olduğu için… Sokaklara çocuklarımızı salabilmek için sokakların güvenlikli olması lazım değil mi? Sokaklarda huzur olması lazım değil mi? Yaşlı amcalarımız taburalarını atıp, yaşlı teyzelerimiz kilimlerini serip, Sokaklara sahip çıkmalılar değil mi? Onlar bizim zamanımızda vardı… Her mahallede, her sokakta evlerinin önünde oturan insanlar vardı. Topu onların üzerine attığımızda bize bağırsalar da bile, Bize bir tehlike yanaştığında ardına sığındığımız ve bizlere sahip çıkan onlardı. Yani bugün sokaklara çocuk gönderemememizin ve çocuklarımızın teknolojiye esir olmasının nedeni yine bizleriz. Ah o eski günler diye yad ederken, Çocuklarımıza sahip çıkamadığımızın farkına varmalıyız. O eski günlere dönmek, Çocuklarımızı tehlikeden uzak tutmak için, Silkelenmemiz gerekiyor. Hangimiz ilkokula giderken, Annemizin babamızın elinden tutarak okul yoluna düştük… Hepimiz mahalledeki abilerimiz ve ablalarımızla yollara düşerdik… Koca koca binalar dikip, İçlerine toplumdan uzak bireyler yerleştirmek, Bizleri her geçen gün insanlardan uzaklaştırmaya yarar. Bu dediklerim el birliğiyle çözülür. Birlik olursak başarırız, birlik olursak geleceğimize sahip çıkarız… Kim istemez ki geleceğine sahip çıkmak… Var mısınız eski günlere dönmeye? Var mısınız sokaklarımızı cıvıl cıvıl çocuk sesleriyle şenlendirmeye?