Sevgili okurlar… Öyle garip dünya da yaşıyoruz ki, Sanırım yaşamın da en garip hali bu olsa gerek. Fakir zengine imrenir, zengin fakire… Bekar evliye imrenir, evli bekara… Çocuğu olmayan çocuğu olana imrenir, çocuğu olan çocuğu olmayana… Dünya böyle bir dünya işte. Kimse elindekinin kıymetini bilmez. Hâlbuki Herkes elindekinin kıymetini bilse, Kaderine razı olsa, Sadece ve sadece olanla yetinmeye çalışsa, Herkes mutlu olacaktır aslında. Ama bu ne zaman anlaşılır biliyor musunuz? Elinizde ki tüm imkanlar kaybedilince. İmkanlarını kaybeden yaşama umudunu da kaybeder. Yaşama umudunu kaybetmeden, İmkanları yok etmeden, Olanla yetinebilmek en güzelidir. Ama ne var ki toplumumuzda olanla yetinmeyen, Fakirin fukaranın ekmeğine göz diken, Başkasının rızkına el koyan, Sanır ki, Bu dünya da adalet yok. Elbette bu dünya da adalet vardır. Çünkü kimse yaşattığını yaşamadan ahirete intikal etmeyecek… Değerli okurlar. Bahsetmek istediğim şudur; Yaşadığımız toplumda, Herkes bir mücadele içinde savrulup gidiyor. Kimi hakkı olanı alabilmek için, Kimi ise hakkı olmayanı almak için uğraş veriyor. Önemli olan nedir biliyor musunuz? Hakkı ile yaşayabilmek, Hakkı ile yaşamasını bilmeyene de nasihat etmektir. Hakkına razı olanlara eyvallah diyorum… Ama hakkına razı olmayanlara ise maazallah diyorum… Unutmayın ne yaparsanız yapın, Kim olursanız olun, Bugün hangi makamda, Hangi konumda olursanız olun, Yalnızlık sadece Allah’a mahsustur. Hakkınıza razı olursanız, Ahirete intikal edene dek, Bastığınız her toprak, Uğradığınız her mekan, Ve selam verdiğiniz herkes sizden hoşnut kalır. Fakat ya olmazsanız, İşte o zaman, Bastığınız toprakta, Uğradığınız mekan da, Ve selam verdiğiniz herkes de size hesap soracaktır. Kalın sağlıcakla…