Sevgili üreticiler... Sizlere sesleniyorum... Hani Pazartesi günü başlayan ve birçoğunuzun katılmadığı 'Fındık için Adalet' yürüyüşü vardı ya... O yürüyüş tamamlandı. Hani sokak aralarında fındık fiyatı için veryansın ediyordunuz ya, Tüccarın başına gidip böyle fiyat mı olur diyordunuz ya, TMO kuyruğunda beklerken, Lanet okuyordunuz ya, Hah işte... Onu diyorum. Artık ağzınızı sakın açmayın... CHP öyle de olsa, Böyle de olsa sizin hakkınızı aramak için 3 gün yürüyüş yaptı, Sırf fındığa sahip çıkılsın, Üretici mağdur olmasın diye sizin sesinize kulak verdi... Ordu'dan bir yürüyüş başlatarak, Giresun'da bu yürüyüşü miting ile taçlandırdı... Ama siz ne yaptınız... Katılım sağlayıp, Destek için teşekkür edemediniz. Niye? Çünkü korktunuz... Elinizden emeğinizi çalanlara ses çıkartmaktansa, Suskunluğa bürünüp, Kara kara düşünmeye başladınız... Size kolay gelsin. Hakkınıza sahip çıkana destek yerine, Köstek olmak en güzeli değil mi? Ama size de kızmamak lazım... Sonuçta korkuyorsunuz... Aman bizi biri görür, Aman bize bir şey olur? Demekten kendinizi alamadınız. Ne diyeyim sizde haklısınız. Korku en büyük zaaftır. Maalesef bizim üreticimiz de bu zaaf hat safhada... Niye böyle olduk biz? Nasıl bu hale geldik... Bilen varsa bana da anlatıversin. Yoksa biz yazmaktan, Sizde okumaktan bıkacaksınız... Sonumuz hayrola... Haa unutmadan bakın ne diyeceğim... Hep biz tüccara kızıyoruz ya, Hani başımız dara düştüğünde yanına gidip para aldığımız, Piyasa fiyatını belirlediğini sandığımız, Manav tabir edilen tüccardan bahsediyorum. Şahit olduğum bir olayı söylüyorum... Tüccar diyor ki, 'Kardeşim satma fındığını, TMO'ya ver' diyor... Ama bizim üretici zorla fındığını veriyor. Satma be kardeşim ihtiyacın kadarını sat... Tut şu fındığı elinde... Yok illa satılacak... Daha ne diyelim... Kendi düşen ağlamaz... Kalın sağlıcakla...