Sevgili okurlar… Biliyorsunuz... Geçtiğimiz haftalarda 10 yaşında bir çocuk, 5 ayda okuduğu 250 kitap ile ülke gündemini ikiye böldü. Kimisi çıktı, ‘O kadar sürede o kitap okunur mu?’ dedi. Kimisi çıktı, ‘Bu çocuk medyanın kumpası’ dedi. Ve daha birçok cümleler kullanıldı. İyi ya da kötü hepsini geriye atmak istiyorum. Bakınız… Biz­ler kafasında tilkiler dolaşan insanlar olmamalıyız.  Şimdi herkes birileri için çıkıp bir şeyler söyler. Ama inanın herkes karşısındakini kendi gibi görür ve ona göre laf söyler. Düşünsenize bilmediğiniz bir şey hakkında yorum yapabilir misiniz? Kesinlikle hayır. Ama bizler yapıyoruz. Yahu bize bir haber sunulmuş, Takdir edip etmemek sizin elinizde, Bunu dile getirmenin kime faydası olabilir ki, Uzatmanın ne katkısı olur topluma. Kardeşim bu çocuk 250 kitap mı okumuş? Beğenirsen dersin ki helal olsun. Beğenmezsen izlemezsin olur biter. 10 yaşında ki bir çocuk üzerinden neyin amacını güdüyorsunuz. Demişler ki, 10 yaşında hafız olan yavrularımız daha zeki, Elbette onlarda bizim kıymetlilerimiz. Bizler evlerimizde hem o hafız evlatlarımızı çocuklarımıza örnek gösteriyor, Hem de teşvik amacı ile Atakan gibi çocuklarımızı örnek gösteriyoruz. Ne kötülük var bunda. Neymiş efendim. Annesine sus demiş. Hangimizin çocuğu evde bizlere emirler yağdırmıyor. Onlar mutlu olsun diye her istediklerini yapmıyor muyuz? Allah aşkına çocuklar üzerinden bari siyaset yapmayın. Ne buluyorsunuz bunda. Ben de izledim sizin izlediklerinizi. Çocuğun okuduğu kitaplara bakmadım ki, Çocuğun kitap okumasını ele aldım. Ve çocuğuma bunu örnek gösterdim. Annesine yaptığı hareketi göstermedim ki… Ne olur biraz düzelin. Gördüklerinizden alacağınız olan kısmı alın. Üstünüze düşmeyeni almayın. Ya da beğenmediğinizi almayın. İlginizi çekeni alın. Takdir etmiyorsanız konuşmayın bitsin gitsin. Yazıktır…