Sevgili okurlar… Ülkemizde son zamanlarda dikkatimi çeken bir durum var. Teknolojiden midir? Bilmiyorum. Ama ciddi anlamda dikkatimi çekiyor. Büyük Birlik Partisi Genel Başkanı Muhsin Yazıcıoğlu bundan 12 yıl önce 25 Mart’ta şüpheli bir helikopter kazasında hayatını kaybetti. Öncelikle merhuma Allah’tan rahmet diliyorum. Merak ettiğim şudur; Merhum Yazıcıoğlu ölene kadar inandığı dava uğruna adımlar attı. İdealleri vardı. Hayalleri vardı. Ardında ona inanan binlerce insan bıraktı. Lakin bakıyorum… Yaşadığı zamanlarda hep siyaseten karşısında olan insanlar bugün sosyal medyadan kendisine methiyeler düzüyor. Hani diyorum ki, Eskiden sosyal medya yoktu, İnsanlar kendilerini anlatamıyordu… Fakat bakıyorum, Ve buna inanmıyorum. Bunu düşünürken aklıma merhum Başbakan Necmettin Erbakan’da geliyor. O da yaşarken, Yanına yaklaşmayanlar, Hatta siyaseten ayrı düşenler, Vefat ettikten sonra ona da methiyeler düzmeye başladılar. Tuhafıma gitmiyor değil? Garip bir durum, Sizce de öyle değil mi? Evet… Bir kimse öldüğünde arkasından konuşulmaz, Ama bu kadar da yalakalık yapılmaz… Mesela ondan da eskiye gidelim… Anavatan dönemine, Merhum Cumhurbaşkanı Turgut Özal dönemine… Özal vefat eden kadar hatta vefat ettikten sonra hakkında ileri geri konuşanlar… Ağzından Özal’ın iyiliklerini düşürmüyor. Ne garip dünya, Ölene kadar kimse kıymetini bilmiyor, Öldükten sonra herkes kıymet veriyor. Önemli olan öldükten sonra değer vermek değil, Ölmeden önce değer vermek ve saygı göstermektir. Tabi ki, Ölenin ardından kötü söz söylenmez, Lakin bu kadar da abartmanın bir anlamı yok, Çünkü ciddi oranda gözer batıyor… Neyse herkes baksın işine, Ne diyelim… Ha unutmadan, Sokakta gezerken dikkat edin, Eğer sosyal mesafeden ceza yerseniz, Yatay çekime girmişim demeyi ihmal etmeyin…