Geçtiğimiz Perşembe kadınlar günü idi. 8 MART… O günü hep birlikte kutladık, yazdık, çizdik, internetler de, basında, görselde kadınlarımızı göklere çıkardık. Bitti mi? Eee! Daha ne yapılsın? Çiçek dense alındı, hediyeler verildi. Buseli sözler söylendi. Yani sözün kısası, bir günlükte olsa kadınların gönlü alındı… Bu yapılanlar gelip geçici, bize kadınlarımızı daima ayakta tutacak, onlara erkeklerle eş değer verecek, değerini kendi yaratıcılığı ile kanıtlayacak, kadını kadın bilen değerler lazım… Bakın size bir yerden edindiğim istatistikten bahsedeyim. 2017 yılında 240 kadın, erkek şiddetinden öldü. 417 kadın aynı şiddetlerde yaralandı. 34 erkek, kadına şiddeti önlemek isterken öldü. 101 kadın tecavüze uğradı. 247 kadın tacize uğradı. 376 kız çocuğu cinsel istismara uğradı. Kadın cinayetlerinin yüzde 17 si kamu alanlarında herkesin gözü önünde işlenmiş. Yani biz bakmışız adam kadını oracıkta öldürmüş. Biz hangi kadına verilen değerden bahsediyorsunuz? İşin daha enteresanı: Tecavüzcülerin %12 sinin cinsel suçlardan daha önce kayıtları varmış. Bunlar neden takibe alınmıyor? Yani bunlar tecavüze yatkın kişilermiş. Bir yıl içinde bu kadar olay varken bizler neyin gününü kutluyoruz? Bugün BANA yarın SANA derler ya… Bu nedenle bana ne dememeliyiz. Bu işe hep birlikte bir çare bulmalıyız ki ” 8 MART KADINLAR GÜNÜNÜ” mutluluk içinde kutlayalım… Yoksa bu buruk bir kutlama olur. Bir yanda üzüntü varken bir yanda neşe olmaz… Herkesin çocuğunu kendi çocuğumuz gibi görerek birbirimizden yardımı esirgemeyelim. Sağlıklı kalın, huzurlu yaşayın…