İnsan yaşamında bir dakikanın önemi çok büyük… Yaşıyoruz işte gelişigüzel. Ne zaman sağlık sorunu yaşarsak işte o zaman anlar insan her şeyin değerini. Ama o zamanda geç kalmış olmuyor muyuz? Yaş geçiyor, ömür bitiyor. Son pişmanlıklar fayda etmiyor. Yıllar önce Barbaros İlkokulu 4'te okuyan şimdi Fizyoterapist olan kızım Nilsu'nun öğretmeni sınıfta öğrencilere bir soru yöneltiyor: "Çocuklar ölmek üzere olan birine ömrünüzden bir dakika istese verir misiniz? Tabii ki sınıfın büyük çoğunluğu veririz diye cevap veriyor. Kızım parmak kaldırıyor. Ben arkadaşlarımın görüşüne katılmıyorum diyor. Öğretmeni nedenini soruyor? Tüm bakışlar kızıma yöneliyor sınıfta. Arkadaşları vereceği cevabı büyük bir merakla bekliyorlar. "Evet, ben olsam vermezdim. Bize verilen ömür ona da verildi. İyi değerlendirseydi" diyor. Öğretmeni kızımı haklı buluyor ve teşekkür ediyor. O günün akşamı aynı soruyu kızım bana yöneltmişti. "Babacığım ölmek üzere olan birine istediğinde ömründen bir dakika verir misin? Ben de arkadaşları gibi tabii ki verirdim ha bir dakika önce yaşamışsın ha bir dakika geç ne fark eder.“ diye cevap vermiştim. Kızım neden vermeyeceğini öğretmenine anlattığı gibi bana da anlattığında bende öğretmeni gibi ona hak vermiştim. Demek ki hayatımızda o bir dakikanın çok büyük önemi var. Bizim için uzun bir zaman. O bir dakikada neler yapılmaz ki; Bir dakikada her şeye tövbe edebiliriz. Bir dakikada kırıp üzdüklerimizden helallik isteyebiliriz. İşte o zaman küçük minik kızımın o yaşta verdiği o mantıklı cevap halen aklımda. Bir an, anı yaşamanın ne demek olduğunu hatırladık. Bir dakika hayatımız için çok değerli ve kıymetini bilmek gerek dostlar. Hayat avucumuzdaki su gibidir. Biz tutmaya çalıştıkça o akıp gider.