Şarkıcı Şenay Yüzbaşıoğlu’nu buradan rahmetle anıyorum. Ne kadar güzel yazmış, ne kadar güzel seslendirmiş… Dün gördüklerimizi, bugün yeniden görmeyelim.. Dün yaşadıklarımızı, bugün yeniden yaşamayalım diye.. Bak kardeşim demiş, “Elini ver bana , “Gel kardeşim” demiş neşe getirdim sana… Böyle bir isteğe karşı çıkılabilir mi? Bak kardeşim/Elini ver bana  Gel kardeşim/Neşe getirdim sana Al kardeşim /Ye iç, gül oyna Sar kardeşim/Kolunu boynuma  Sev kardeşim /Canım feda yoluna Dünyaya geldik bir kere  Kavgayı bırak her gün bu şarkımı söyle  Sevdikçe güler her çehre  Amaçlar hep bir olsun/Kalpler birlikte  Dünyaya geldik bir kere  Kavgayı bırak her gün bu şarkımı söyle  Sevdikçe güler her çehre  Mutluluklar bir olsun /Acı birlikte Bu bir istekti… Kardeşçe yaşamak, sarılmak, kavga yerine sarılmak, mutluluk ve acıları birlikte yaşama çağrısı idi. Yani hayır denilecek bir çağrı değildi. Ama öyle olmuyor... Olmuyor, her yerde kavga. Herkes birbirini boğazlıyor. Hep bana hep bana. Bunlar sarılmak yerine kavga, mutluluk yerine acı olsun istiyorlar. Dünya’da neyi paylaşamıyoruz. Sev kardeşim sev... Bak kardeşim bak... Elimi uzatıyorum, sen de uzat elini kardeşim sende... Dünyaya geldik bir kere… Kin ve nefret dilini bir tarafa bırakalım. Ömürler gelir geçer... Kalıcı olan hoşgörüdür...