İnsanlar telefonlara o kadar kendilerini kaptırıyorlar ki, seslenildiğinde seni bile duymuyorlar. İşyerine gittiğinizde, devlet dairesine girdiğinizde yine aynı manzara. Herkesin elinde telefon. Mesajmı geldi? Ne yazdı? Soruları ve beklentileri. İşte yanlış yapılmasına sebep olmak. Araçta bile telefonu elimizden bırakmıyoruz. Sonra’da kazalara neden oluyoruz. Canlar gidiyor, canlar yanıyor, ocaklar sönüyor. Herkesin elinde bir telefonu, telefonla yatıyor telefonda kalkıyoruz. Her yerde her zaman bizimle. Artık onunla ikiz kardeş olduk. Yolda yürürken bazen istenmeyen hareketlere neden oluyoruz. Canımızı bile hiçe sayıyoruz. Araçta olsun, sokakta olsun birçoğumuz çevremizdekilere aldırış etmeden dakikalarca hemde ses tonumuzu yükselterek marifetmiş gibi telefonla konuşuyoruz. Toplantılara, panellere, seminerlere gidiyoruz ama yine herkesin elinde telefon ve mesajlaşıyoruz.  Eskiden silah icad edildi mertlik bozuldu denirdi. Şimdi ise telefon icad edildi. Dostluklar bozuldu. Sağlığa zararları ayrı bir konu. Buna inanmıyoruz bile. Böylece birbirimize yabancılaştık. Herkes kendi aleminde. Artık günümüzde akrabalıklar dostluklar bitti. Robotlardan artık farkımız kalmadı. Kısacası teknoloji bizi esir aldı. Yıllar önce cep telefonumu vardı. Ama insanlarda samimi dostluklar, içten yaklaşımlar ve birbirimizden beklentilerimiz vardı.