Bir ülkenin kalkınmasının temel taşı öğretmenlerdir. Eğitim ve öğretimine önem vermeyen milletler başka milletlerin emir, hizmetlerine girmeye mahkûmdurlar. Öğrenim ve eğitimine gerekli değerleri vermeyen topluluklar, ahlakını, geleneklerini, töresini, dilini, birliğini, ülküsünü kaybeder. Her eğitimsiz bırakılan birey ülkesine sorunlu, problemli bir bireyin sorununu çözmekle uğraşır. Kalkınma, gelişmeye zaman ayıramaz.      Bilinen bir hikâyeyi paylaşayım; ( Bir Amerikan uçağı İstanbul-New York seferini yapıyordu. Yolculuk sırasında uçağın ışıkları sönünce yolcularda panik başlar. Ardından anons duyulur. “ İçinizde elektrikten anlayan var mı?” Herkes birbirine bakarken, yaşlı bir yolcu parmağını kaldırır. Yaşlı davet üzerine makine dairesine gider. Belirli bir süre sonrada ışıklar yanar. Yaşlı yolcu, eli, yüzü siyahlar içinde; aklılarla karşılanarak lavaboya gidip temizlenir. Sessizce yerine oturur.        Uçaktaki yolcular huzur içinde yolculuk yaparlar. Uçak Atlantik ortasındayken, pilotun titrek, acı sesi duyuldu. “ Sayın yolcular, motorlarımızdan biri bozuldu. Sakın panik yapmayın. Ben sizleri diğer motorla, Amerika’ya ulaştırır. Eğer içinizde motordan anlayan biri varsa, buraya rica edeceğim. Yolcular arasından yine sadece yaşlı olan adam elini kaldırıp göreve koştu. Belirli bir süre sonra motorun tamiri bitmiş, yaşlı adamın yüzü, gözü karalar içinde, alkışlar arasında lavaboya gidip temizlenir. Düzgün, sakin hareketlerle mahcup, mahcup yerine oturur.          Uçakta güvenli sakin bir şekilde Amerika’ya kısa bir süre kala hostesin heyecanlı sesi duyulur. “Sayın yolcularımız, bir yolcumuz aniden sancılandı. Bebeği olacak. İçinizde doğumdan anlayan biri varsa lütfen acil olarak buraya gelsin?” Çeşitli milletlerden yolcular birbirine bakarken, yine bizim ihtiyar yerinden kalkarak hostes bölümüne yürür. Kısa bir süre sonra bir bebek ağlaması duyulur. Hostesin kucağında ki erkek çocuk, dünyadaki ilk nefeslerini almaya başlamıştır. Olağan üstü yaşlı adam alkışlar arasında yerine oturur.          Çeşitli ülkelerden oluşan tüm yolcular, meraklarını yenememişlerdir. Bu adam kimdi! İçlerinden birisi dayanamayıp, özür dileyerek uyruğunu ve mesleğini sorar. Yaşlı yolcu bu soruya skince uygun bir dille yanıt verir. Türk’üm. KÖY ENSTİTÜSÜ MEZUNU EMEKLİ BİR ÖĞRETMENİM.)         Köy enstitüsü mezunlarının her biri üretici, yaratıcı düşüncesini bilimin, ilmin ışığından alarak toplumun yolunu aydınlatmıştır. Yaparak yaşayarak öğrenme modelini uygulayarak ülkenin kısa zamanda kaderini değiştirmiştir.       Öğretmenlerin her biri bir değerdir. Hak ettikleri saygıyı ve emeğinin karşılığı verilerek toplumdaki yerini korumalıdır. Ülkenin kalkınması ve gelişmesi aydın fikirli, çağdaş öğretmenlerin yetiştirdiği öğrencilerle mümkün olur. Öğretmenleri hor, aşağılık gözüyle görenler gelecek nesillerin geleceğiyle oynamaktadırlar.