PKK silah bırakıyor ! Ah güzel ülkem ! Birden aklıma geldin. Havam,suyum,güneşim,yağmurum,toprağım.. Gençliğim,ömrüm,heyecanım. Ağladığım,güldüğüm,düğünleri,bayramları yaptığım. Atam dedem. Anam,babam, Vatanım, Her şeyim..!   Ah, Yalnız ve sahipsiz ülkem. Dağlarında türkü söylediğim. Seni düşünüyorum şimdi. Birden aklıma geldin yine. Zavallı toprak ana, Kaç çocuğun öldü yok yere. Kaç bin evladını verdin toprağına.. Onlar geldi aklıma;   Uçsuz bucaksız dağ köyüne ,görevine giden ,yolu kesilip kurşuna dizilen ,hemşire kızımız. Sen geldin gözlerimin önüne..   Köy okullarını açmaya giden, Minibüsleri durdurulup aşağı indirilerek öldürülen, Çiçeği burnunda gencecik öğretmenler. Sizler,umut çiçekleri..   Gencecik kınalı kuzular ! Sizler, Dağ başlarında,karakollarda hain kurşunlara hedef olanlar. Karakol baskınlarında ölenler. Cudi dağında donarak ölen yavrularımız.. Karakol nöbetinde ,görevi başında ölen polis çocuğum.. Sizler aklıma geldiniz.   Ve ,sizler , Gözü yaşlı anneler, Dul kalan genç kadınlarımız. Yetim kalan çocuklar. Aklıma sizler geldiniz birden..   PKK silah bırakıyormuş ,tören varmış..   Koşun gidin,yetişin davetliler. Yakılacakmış silahlar, Bence yaktırmayın,dursunlar. Tarihin ibretlik belgesi olarak saklansın. İyi bakın o silahlara,gözünüzü kaçırmayın. Acaba,hangi yavrumuz,hangisi ile vuruldu…