Yılmaz Güney, bir döneme damga vurmuş unutulmaz sanatçı.     Mesela ben Yılmaz Güney hayranlığı ile büyüdüm.     Onun gibi yürümeye, onun gibi gülmeye, onun gibi ölmeye bile heves ederdim.     Çocuk halimle gece yarısı gizlice kalkar, sokaklarda onun film afişlerini çalardım.     Ezilmişler, fakirler,, dik kafalılar, sevgililer, sevdalılar herkes onda kendini bulurdu.     Bozkırlardan İstanbul'a büyük umutlarla gelen Salpa adlı saf, temiz, ürkek Anadolu çocuğunun öyküsünde     Sistemin ezdiği  seni, beni, hepimizi anlatmıştı Yılmaz Güney.     Yan yana iki lokanta olsa, biri lüks biri dökük.  İkisinde de aynı para ile yemek yenebilse, Salpa hangisini seçer?     Salpa paspallı, gösterişsiz olanı, Salpa kendisine benzeyeni seçer derdi Yılmaz Güney.     Binlerce, yüzbinlerce, milyonlarca insan,     masa başlarında milyonlarca saat harcayarak, halkın cebindeki bir kuruşu kapmak için yarışıyor.     En çarpıcı rengi, en aldatıcıyı, en etkiliyi bulan kazanacak derdi Yılmaz Güney.      Bulancak merkeze on beş dakika uzaklıkta olup askerlik çağına kadar Bulancak'a inmemiş,     Ezilen, itilen, şehire bile inmeye çekinen bir kesim vardı.      Atatürk'ün, köylü milletin efendisidir dediği bu kesim iyice içine sindirilmişdi.     Bir kesim daha vardı.     Nüfusu kırk bini geçen Bulancak'ı halen meydandan ibaret zannediyordu.     İşte, zengin fakir ayrımının iyice ön plana çıktığı böyle bir dönemde halk,     Recep Tayyip Erdoğan'ın söylemleri, vaadleri karşısında,     Yılmaz Güney' de bulduğu gibi,     Kemal Sunal' da bulduğu gibi,     Bir sıcaklık buldu Recep Tayyip Erdoğan' da.     Bu sevgi Recep Tayyip Erdoğan'ın partisini 2002 seçimlerinde tek başına iktidar yaptı.     Hani şimdi kendisine verilen masaya çöreklenmiş. Recep Tayyip Erdoğan'ı veya Onun politikasını eleştiren herkese terörist diyen bir kesim daha var ya,     Tanıdığım çoğu kişi o dönem oy bile vermedi Recep Tayyip Erdoğan'a.     Meydan kesimi de, acı bir şekilde artık Bulancak'ın sadece meydandan ibaret olmadığını anladı.     Ben Bulancak 'dan örnek verdim fakat maalesef tüm Türkiye' de genel durum böyle idi.     Recep Tayyip Erdoğan ile birlikte dışlanan, ezilen kesim, yeni bir kimlik kazandı.     Recep Tayyip Erdoğan'da ki gücü, sanki kendi gücü gibi gördü.      Lakin siyaset rant işine, çıkar işine dönüşünce, ilk başta atıp tutanlar şimdi senden, benden fazla Tayyip Erdoğan'cı oldu.     İlk on yıl, tüm Türkiye' de büyük bir çoğunluğun tanımadığı ak parti yerel yönetimlerini iktidara Recep Tayyip Erdoğan sevgisi taşıdı.     Daha sonra öncelikle Karadeniz gibi dağınık ve içine kapanık bölgelerde, Ak Parti'nin yerel yönetimleri arı gibi çalıştı.     Herkesi içten kucakladı. Onlara cesaret verdi, güven verdi, değer verdi.     Valla çok derinini bilemem fakat, Atatürk'ten sonra İlk defa köylü gerçekten milletin efendisi oldu.     Ekmek on lira olmuş, millet açmış tokmuş kimin umrunda.     İnanın benim de umrumda değil. Bende bu günlere böyle ezilmiş bir dönemden geldim.     Dolar, altın isterse uzaya çıksın.     Bu gün dokuz Haziran Cuma. Seçim bu gün olsa, ak parti iktidarı aynı oyları daha da artırarak alır.     Benim derdim ne iktidar, ne muhalefet.     Benim derdim Atatürk ve kurduğu Cumhuriyet.     Tarihini yok sayan, milli birlik ve bütünlüğüne sahip çıkmayan milletler bölünmeye, parçalanmaya, yok olmaya mahkumdur.     Bunun içindir ki, görüşün ne olursa olsun,     Cumhuriyetin içinde hepimizin, çoluk çocuğumuzun, bu vatanın geleceği var.     Tarih bizim yaşadığımız göçmen ve mülteci sorunlarına sessiz kalan, milletlerin  çöplükleri ile doludur.     Bu gün sahip olduğun bütün değerlere, bütün konuma Cumhuriyet sayesinde geldin.     Siyasi düşüncen ne olursa olsun,     İster AKP li,     İster CHP li,     İster MHP li.     Ortak değerin Atatürk ve kurduğu Cumhuriyet olsun.