Ne hallerdeyiz?Nasıl bir kişiliğe dönüştük?İnsanlarımız bu hale nasıl geldi?Nedir bu vurdumduymazlık…Geçenlerde basında gözüme bir resim ve yazı ilişti.Okudum…Ve resmen uzun uzun baktım.Her şey aklıma gelirdi de bu durumu söyleseler inanmazdım.Çünkü biz böyle bir millet değiliz.Yardıma koşan…Gördüğümüz kötü durumdakilere derman olmaya çalışan, düşkünlere yardım eden, kişilik ayırmayan ataların evlatlarıyız.Uzatmayalım.Her nedense cinnet geçirmiş, on yedi aylık çocuğunu kucağına alıp, yedi katlı bir binaya çıkarak İNTİHAR etmek istemiş…Bu hususta da kararlı olduğu belli…Bu durumda toplanan vatandaşlar ne yapmış?Ne yapacaklar…Çıkarmışlar modern akıllı telefonlarını başlamışlar resim çekmeye.Hatta bir kısmı da telefonla çektiklerini başka arkadaşlarına gönderiyor.Sanki burada film çekiyorlar da halk onu izliyor.İşin dahası mı?O daha vahim.Vatandaş oturmuş kaldırıma hem çekirdeğini çıtlatıp yiyor hem de seyrediyor ne zaman atlayıp ölecekler diye.Yani…“Koyun can derdinde, kasap yağ derdinde” diye bir söz vardı ya tabiri caizse işte öyle bir şey…Nasıl demeyelim…“Ne günlere kaldık” diye. Bu bir örnek, daha birçok vakalar var aynı durumda.Sokak ortasında bıçaklanan kadınları seyredenler, kavga eden çocukları ayırmayıp bön bön bakarlar.Bunun gibi birçok olaylara şahit olmuyor muyuz?Soralım kendimize neden böyle olduk diye.Sağlıcakla kalın, vicdanınızın sesini bir dinleyin.   İsmet BEKTAŞ