Neden hep bir şeyleri kaybettikten sonra anlıyoruz değerini bu da bize has insani bir özellik mi? Elimizde olan değerli şeyleri bu ister insan isterse eşya olsun hep sonradan onları kaybedince anlıyoruz. Oysa o an bilinmeli kıymeti hep böyle olmuştur. Eviniz vardır ama evinizi kaybedene kadar değerini bilemeyiz, bir insanı severiz ama onun asıl değerini kaybedince anlarız bu istisnasız böyle olmuştur. Bu bize kaderin bir oyunumu yoksa kendi yaptığımız aptallıklar sonucu oluşmuş bir sonuç mu? Sonuç hangisi olursa olsun gerçek tek ve değişmezdir sonradan anlamak… Hep sonradan sonradan kafamıza dank eder. Kaybettik diyelim kaybettik diye hemen vazgeçmek gerekir mi peki sizce? Aslında bu karşımızdaki şeye ne kadar değer verdiğimizle ilgilidir. Bu yazıyı yazarken Hep Sonradan şarkısını dinliyordum ve sözleri ne kadar da şuan ki konumuzla ilgili “Hep sonradan gelir aklım başıma, Hep sonradan sonradan.” Nasıl da uygun değil mi? Aklımız hep sonradan gelir başımıza keşke o an bilebilsek onu kaybetmeden önce ama buna ne diyebiliriz bilmiyorum ki hatalar silsilesi mi ya da sadece yaşanması gereken bir kader mi? Bazı olumsuz şeyler yaşanabilir bu hayatta bu bizim için bazen daha iyi sonuçlara bazen ise daha kötüden korumak adına yaşanan şeylerdir. Her olayın sonucu kötü oldu diye hep aynı kötülükte gitmez bu bizim bu hataları nerde yaptığımızı bulmamızı sağlar bunu değiştirebilmemize ön ayak olur. Hata dediğin şey en çok üç kez yapılır üçten fazla yapılırsa o artık hata olmaktan çıkar. Önemli olan hala değer verdiklerimiz uğruna kaybettiklerimiz için bu hatalarımızı düzeltip çaba sarf etmek…