Süper Lig’in son haftası. İki takımdan biri düşecek. Ya Giresunspor, ya da İstanbulspor. Diğer takımlar paçayı yırttı. Trabzonspor geçtiğimiz hafta yaptı bize yapacağını. Bugün Ümraniyespor-Giresunspor maçı ile birlikte ara sıra Kayserispor-Ankaragücü maçına da baktım. Her iki takımın taraftarı her iki takımı destekledi. Ankaragücü taraftarı Kayserispor’lu futbolcuları alkışladı. Bu maçta Kayserispor futbolcuları hiçte hırs yoktu. Çok sakindiler. Maç bitti birbirini kucakladılar. Keşke bu sahneler Giresunspor-Trabzonspor maçında da yaşansaydı. Ama olmadı. Cuma günü bu köşemde belirttiğim gibi Trabzonspor kargadan başka kuş tanımıyor. Karadeniz bölgesinde Süper Ligde takım istemiyor. Bu nedenle 40 yılda bir şampiyon görüyor. Bence Ligde kalmamız mucize. Umarım yanılırım. Ligden düşen Ümraniyespor bizim ligde kalmamız için biz Antalyaspor’u yenmek şartıyla İstanbulspor’a İstanbul’da çelme takması şart. İddiası olmayan ligden düşmesi kesinleşen bir takımdan bunu bekleyebilir miyiz. Çok uzak bir ihtimal olarak görüyorum. Daha geriye dönmenin anlamı yok. Keşkeler demek fayda etmiyor. Sahamızda Ümraniyespor’a, Kayserispor’a,Trabzonspor’a yenilmemiz. Diğerlerini saymıyorum. Bu kaybettiğimiz 9 puandan 3 puan bizim olsaydı şu an matematiksel olarak ligde kalmıştık. İstanbul’da İstanbulspor’dan bir puan almamızda yetiyordu. Giden gitti artık. Çıkan candan umut kesilmez misali, gün ola harman ola yarın geceyi bekleyeceğiz. Umutlarımızı Çarşamba gecesine taşıdık. Benim korkum Antalyaspor maçını rahat alırız ancak İstanbulspor Ümraniyespor’u rahat yener.