“Depremleri faylar üretir ancak onları afete dönüştüren, mühendislik hizmeti almamış dayanıksız yapılardır”

TMMOB Jeofizik Mühendisleri Odası Manisa İl Temsilcisi Jeofizik Yüksek Mühendisi Fatih Şenhisar, Manisa Fayı üzerine yaptığı teknik değerlendirmede, yaptı ve Şenhisar,

“Depremleri faylar üretir ancak onları afete dönüştüren, mühendislik hizmeti almamış dayanıksız yapılardır” dedi. Manisa Fayı, Spil Dağı’nın kuzeyinden geçen, yaklaşık 40 kilometre uzunluğunda 2 segmentten oluşan eğim atımlı normal bir fay olarak tanımlanıyor. Gediz grabeninin kuzeybatı kolunda yer alan bu fay, Turgutlu ile Muradiye arasında uzanıyor. Temsilci Şenhisar, bu fayın M6.8 büyüklüğünde bir deprem üretmesi durumunda yüzey kırığının Spil Dağı’nın yaklaşık 7 kilometre kuzeyinden, Manisa Ovası’ndan çıkacağını vurguladı. Bu durumda, MTA diri fay haritasındaki çizgilere bakarak yapıların doğrudan fay üzerinde yer aldığını varsaymak bilimsel ve mühendislik açısından yanıltıcı olabilir. Şenhisar, “Fay ve deprem parametreleri netleşmeden yapılan bu tür değerlendirmeler, riskin yanlış belirlenmesine, ekonomik mağduriyetlere ve gereksiz bütçe harcamalarına yol açar” dedi. Yıkımın sebebi yanlış zemin ve kötü malzeme Fayın tehlike düzeyinin doğru anlaşılması için şu soruların yanıtlanması gerektiğini vurguladı: Fayın yıllık kayma hızı nedir? Deprem tekrarlanma aralığı kaç yıldır? En son ne zaman ve ne büyüklükte deprem üretmiştir? Yüzey kırığı oluşturmuş mudur? Maksimum yer değiştirme miktarı nedir? Fayın eğim açısına göre kırık ne kadar uzakta yüzeye çıkar?” Tarihsel kaynaklara göre, 1845 yılında meydana gelen büyük depremin Manisa Fayı’nın her 2 segmentini birlikte kırdığına dair bulgular mevcut. Bu olay, literatürde son yüzey kırığı olarak sıkça anılıyor. Şenhisar son olarak;  “Depremde can kayıplarına neden olan şey fayın kırılması değil; kötü malzeme, yanlış zemin seçimi, denetimsizlik ve mühendislik hizmeti almamış yapılardır” ifadesini kullandı.